Ooit gehoord van deze plaats in Oekraïne? Wij niet, in Oekraïne wist ook bijna niemand waar het was. Zelfs Yad Vashem kende weliswaar een plaatsje met dezelfde naam maar niet het plaatsje waarover Alexander Barov ons vertelde. Maar het was in zijn geheugen gegrift en een voortdurende, loodzware last voor hem want 400 mannen, mede-gevangenen, werden daar afgeslacht nadat ze niet meer nodig/gewenst waren in de nabij gelegen steen groeve. Eerder waren ze al in het verschrikkelijke dodenkamp Petsjora geweest en daar geselecteerd om te werken in de steengroeve. Alexander en 2 van zijn vrienden waren ontkomen aan de massa executie doordat een boer hen had verstopt. Toen wij Alexander leerden kennen, was hij al in de 90 . Sinds de oorlog, leed hij aan terugkerende depressies. Zoals veel mensen die als zeer weinigen zijn ontkomen, voelde hij zich misschien schuldig en verplicht iets te doen aan hun nagedachtenis. Maar “niemand wil mij geloven”. Na veel zoeken vond Cor de plaats en de steengroeve die nog steeds wordt gebruikt en een plaatselijk iemand bracht hem naar de heuvel in het bos “waar het allemaal is gebeurd”. Na nog een tijd van onderhandelen, kwam er tenslotte een gedenkteken. Helaas overleed Alexander in die tussentijd maar zijn vrouw en kinderen waren erg aangedaan dat zijn wens uiteindelijk werd vervuld. “Nu pas hebben we begrepen hoe zwaar het voor hem is geweest in die tijd, we wisten het niet”.
